Akademik Veri Yönetim Sistemi
İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, cilt.8, sa.3, ss.1577-1595, 2019 (Hakemli Dergi)
Fotoğraf makinesi yapısı gereği kaydettiği şeyleri teşhir eden özelliğe sahip bir araçtır. Ortaya çıkardığı görüntülerin bu niteliği dolayısıyla da icadından günümüze kadar olan süreçte hem üreticileri hem de izleyicileri açısından birçok tartışmaya konu olmuştur. Özellikle belgesel fotoğrafta, çekilen konunun daha samimi, inandırıcı ve dikkat çekici olabilmesi adına doğallığının bozulmaması gerektiğine ilişkin görüşü savunanlar, gözetledikleri şeylere karşı kayıt edildiklerinin farkında olmayacakları bir yaklaşım benimsemektedirler. Aslında bu tutum, hem gözetlenen hem de kayıt altına alınan insanların kişisel haklarına yapılmış bir ihlali de beraberinde getirebilmektedir. Bu makale fotoğraf üretimini dikizcilik kavramı bağlamında bireyin kendisini en rahat hissettiği özel yaşam alanlarını konu alan çalışmalar üzerinden incelemeyi ve değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Ele alınan konuya ilişkin metin ve eser analizleri içeren bu çalışmanın kuramsal araştırmalara katkı sağlaması hedeflenmektedir.
Camera is a tool which, by its nature, exposes the things it captures. Due to that quality of the images it produces, it has been subjected to many discussions for both producers and the audience since the invention of photography until today. Those who defend naturalism for the subject being shot to be more candid, convincing and interesting especially in documentary photography adopt an approach in which the objects being spied on are not aware of the recording process. Indeed, this attitude might cause a violation of personal rights to people who are spied on and recorded. This paper aims to review and evaluate photography production on the basis of studies examining privacy areas where the individual feels most comfortable within the context of voyeurism. The study including text and work analyses on the subject being handled is intended to contribute to the theoretical research.