Sistemik lupus eritematozus hastalarında otoimmün tiroid hastalıkları ile tiroid disfonksiyonunun sıklığı ve klinik bulgularla ilişkisi


Creative Commons License

Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Kocaeli Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2022

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: AYSEL KÖROĞLU

Danışman: Ayten Yazıcı

Özet:

Giriş ve amaç: Sistemik lupus eritematozusda (SLE) tiroid disfonksiyonu ve otoimmün tiroid hastalığı (OİTH) sık olarak bildirilmektedir. SLE hastalık aktivitesi ile tiroid hastalıkları arasındaki ilişki tartışmalıdır. Bu çalışmada SLE hastalarında tiroid disfonksiyonu ve OİTH sıklığı ile bunların klinik bulgular ve hastalık aktivitesi ile ilişkisini araştırmayı amaçladık.

Gereç ve yöntem: Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi İç Hastalıkları AD Romatoloji polikliniğinde takip edilen ve 1997’de revize edilmiş ACR kriterlerini karşılayan 18-75 yaş arası 200 SLE hastası alındı. Çalışmaya alınan hastaların demografik verileri, klinik bulguları, laboratuvar verileri ve kullandığı ilaçlar hastaların dosyalarından ve hastanenin veri tabanından elde edilmiştir. SLE hastalık aktivitesi için SLE Hastalık Aktivitesi Ġndeksi (SLEDAI)-2K, hasar için ise Sistemik Lupus Uluslararası Ġşbirliği Klinikleri (SLICC)/ACR Hasar Ġndeksi kullanıldı.

Bulgular: Hastalarımızın %18,5’inde OİTH, %26,5’inde tiroid disfonsiyonu saptandı. Tiroid disfonksiyonu olanlarda nörolojik tutulum (p=0,017), lenfopeni (p=0,016), hemolitik anemi (p=0,006) ve direk coombs pozitifliği (p=0,034) daha yüksek saptanırken OİTH olanlarda cinsiyet (p=0,005), hemolitik anemi (p=0,001), AFS antikoru (p=0,032) ve direk coombs pozitifliği (p=0,023) daha sıktı. Risk faktörleri incelendiğinde nörolojik tutulum (OR= 6,5), hemolitik anemi (OR= 4,6) ve direk coombs pozitifliğinin (OR= 2,2) tiroid disfonksiyonunu arttırdığı AFS ve kompleman düşüklüğünün ise azalttığı saptandı. OİTH riskini ise sadece hemolitik aneminin 5,2 kat arttırdığı görüldü.

Tiroid disfonksiyonu olan hastalarda aktivitede sınırda anlamlı yükseklik saptandı (p=0,049). SLEDAİ skoru için 6 sınırı kullanıldığında da disfonksiyonu olanlarda aktivite daha yüksek saptandı (p=0.036).

Sonuç: SLE’de tiroid disfonksiyonu ve OİTH varlığı için nörolojik tutulum, hemolitik anemi ve direk coombs pozitifliği risk faktörleri olarak bulunmuştur. Hastalık aktivitesi için daha geniş prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.