Genetik Absans Epilepsili Sıçanlarda Adolesan Dönemde Uygulanan Taktil Stimülasyonun Epilepsi ve Depresyon Üzerindeki Etkileri


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Kocaeli Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2023

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: UĞUR ERYILMAZ

Danışman: Gül İlbay

Özet:

Amaç: Taktil stimülasyon (TS) (veya masaj tedavileri), hayvanlarda duyusal uyarımı ve nörobiyolojik değişiklikleri destekleyen sosyal temas zenginleştirmesi olarak kategorize edilir. Zenginleştirilmiş çevrenin nörodejeneratif ve psikopatolojik hastalıklar üzerinde iyileştirici etkileri bilinmektedir. Genetik absans epilepsili sıçanlarda absans epilepsi ve depresyonun ortaya çıktığı 2. ve 4. aylar arasındaki dönem epilepsi ve komplikasyonların önlenebilmesi açısından dikkat çekmektedir. Absans epilepsinin ve komorbid depresyonun gelişmeye başladığı bu dönem sıçanlarda geç adolösan dönemine denk gelmektedir. Adolösan dönemi beyin gelişiminin devam ettiği bir dönemdir. Bu nedenle, bu çalışmada biz genç yetişkin sıçanlarda çevresel zenginleştirme aracı olarak taktil stimülasyonun, absans epilepsi ve depresyon üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Yöntem: 45 günlük erkek Wag/Rij (Wistar Albino Glakxo/Rij-Rat) sıçanlar deney(n=8) ve kontrol (n=8) grubu olarak ayrıldılar. Deney grubundaki hayvanlar 45 günden itibaren taktil stimülasyona tabi tutuldular. İşlem 8 hafta boyunca, haftada beş gün, 12:00 - 16:00 saatleri arasında uygulandı. TS, günde 5 dakikalık periyotlardan oluşuyordu. Kontrol grubu tüm protokol boyunca haftada bir kez gerçekleştirilen düzenli kafes temizliği hariç rahatsız edilmedi. Hayvanlarda 7. ayda lokomotor aktivite testi, yükseltilmiş artı düzenek testi, sukroz tüketimi testi ve zorunlu yüzme testi yapıldı. Takiben 8 aylık olduklarında EEG kayıtları alındı. Dört saat boyunca diken dalga deşarjların (DDD) total süresi ve sayısı kaydedildi. Ortalama DDD süresi hesaplandı. Bulgular: Adolösan dönemde taktil uyaran verilen WAG/Rij sıçanlarda depresyon benzeri davranışları azaltmıştır. TS uygulanımı lokomotor aktivitede ve anksiyete benzeri davranışlar üzerinde değişiklik oluşturmamıştır. Adolösan dönemde verilen taktil uyaranlar absans nöbetlerin sayısında ve toplam süresinde azalma eğilimi oluşturmuştur.