X. Uluslararası Varna Sanat ve Tasarım Sempozyumu/ Madebyartist 10 Symposium “Modernism and Post in Visual Arts”, Varna, Bulgaristan, 13 Aralık 2018 - 16 Aralık 2019
Modernizm, deha sıfatı yükleyip yaratıcılığı sanatçıya indirgemiş, sanat nesnesini metalaştırarak, sanat tüketicisi tarafından alımlanacak özerk bir yapıya bürünmesine sebebiyet vermiştir. Bu akımın getirdiği anlam inşa etmenin aksine postmodernizmin getirdiği anlam yıkımı sanat eserinin bu kendinden menkul yapısını kırmış, yaratıcılığı, geleneksel anlamda el emeğiyle üretim yapan sanatçı tekelinden çıkararak imzasızlaştırmış ve sanat nesnesinin müzeden, galeriden sokağa adım atmasının kapısını aralamıştır. Günümüzde sanat pratikleri kapsamında ele alınan bu yeni tip yaratıcılık en yalın ifadeyle, yaratıcı dehanın salt insana dair olması, yani -dil-din-ırk -cinsiyet vd. ayrım gözetmeksizin eyleme dayalı bir üretim olmasıdır. Bu aynı zamanda nesnenin maddi formunu aşarak bedensel-duygulanımsal hazza evirilmesi de demektir. Merkezinde toplumsal hareketlerin olması, eleştirel bir tutumla örgütlenmeye dayalı kolektif bir söylem üretmesi yeni tip sanatın dilinin politikleşmesinin ipuçlarını verdiği gibi oyun olgusu ile hayatı ilişkilendirerek durumlar yaratması da ironik üslup yanını beslemektedir. Bu bildiri merkezine modernizm sonrası katılımcı sanat pratiklerini alarak “ironi ve sanat” arasındaki diyalogu örnekler üzerinden incelemeyi hedeflemektedir.
Anahtar Kelimeler: Katılımcı sanat, Oyun, İroni
Modernism has directed creativity to artist by imposing it the attribute of prodigy, and by commoditizing the art object, has caused it to assume a autonomous structure to be acquired by the consumer of art. Against constructing meaning brought by this movement, destruction of meaning brought by postmodernism has broke this self-proclaimed structure of artwork, and has made it anonymous by getting it out of the monopoly of the artist, and has opened the door for the artwork to step in the street from museum and gallery. Today, this new type of creativity being addressed within the scope of art practices is that creative prodigy pertains to only human, in other words that it is a production based on action without discriminating language - religion - race - gender etc. With the simplest expression. This also means transformation of object to physical and emotional pleasure as exceeding its material form. As the presence of social movements at its center, and its generation of a collective discourse based on organization with a critical attitude are giving the clues of politization of the language of new type of art, its creation of incidences by linking life with the phenomenon of game is feeding its ironic style side. This assertion is intending to examine over examples the dialogue in between “irony and art” by taking the practices of participatory art following modernism to its center.