Akademik Veri Yönetim Sistemi
IV. ULUSLARARASI SANAT SEMPOZYUMU-SANATIN RİTMİ 2025, Kocaeli, Türkiye, 12 - 16 Mayıs 2025, ss.596-613, (Tam Metin Bildiri)
İnsanın çevresini kuşatan nesneleri örgütleme çabası yeryüzü ile kurduğu ilişkinin en belirgin izi olarak ortaya çıkmaktadır. Tarih boyunca insan, hem düşünsel hem de fiziksel gelişimini sürdürürken oluşturduğu izi de bu doğrultuda dönüştürmektedir. Bu sürecin en somut çıktısı ise mekansal üretim olmaktadır. Mekanın kalıcığılını arzulayan insanın, bu arzuyu destekleyen teknolojiler geliştirmesi, bu eğilimin önemli göstergeleri arasında yer almaktadır. Ancak 21. yüzyıla gelindiğinde, kalıcılık arzusuna karşılık, geçici olanın da mekâna ve yaşantıya etkisi giderek daha görünür hale gelirken, yeni bir kırılma noktası da oluşturmaktadır. Artık mimarlık ve planlama, yalnızca kalıcı yapılar üretmekle sınırlı kalmayıp, çağın hız ve devingenliğine yanıt verebilecek, geçici mekânsal deneyimleri de tasarlamayı hedeflemektedir. Bu dönüşüm süreci, mekânın bağlamla kurduğu ilişkiyi ve kullanıcıda bıraktığı deneyim ve algı biçimlerini de doğrudan etkilemektedir. Kalıcı mekânlar, aidiyet hissi ve yer ile bütünleşme üzerinden bir deneyim sunarken; geçici mekânsal deneyim alanları, zamansızlık ve mekândan bağımsızlıkla daha özgür, deneysel ve yenilikçi etkileşimler geliştirme imkânı yaratmaktadır. özgür, deneysel ve yenilikçi olanın deneyimi ise sanatsal üretimi de dönüştürmektedir. Bu dönüşüm, sanatsal temsilin mekanını ve bu tür mekanların imgesel değerlerini etkilemektedir. Kalıcı ile geçici arasında oluşan bu etkileşim, çağdaş teknolojiler ile yeni deneyim olanakları sunmakta ve birbirine evrilebilen dinamikler üretme potansiyeline sahiptir. Öte yandan bu ilişkilerdeki karşıtlık insanın farklı ölçeklerdeki mekânsal algısında bir gerilim üretmektedir. Bu çalışma, kalıcı ve geçici mekân üretim biçimlerinin yer ile kurdukları ilişkileri, performans mekânlarındaki yansımaları üzerinden, örnekler araclığıyla analiz ederek tartışmayı ve bu gerilimin günümüzdeki anlamını irdelemeyi amaçlamaktadır.
The human effort to organize the objects surrounding their environment emerges as the most distinctive trace of their relationship with the earth. Throughout history, while advancing intellectually and physically, humans have simultaneously transformed this trace in alignment with their evolving development. The most tangible outcome of this process has been spatial production. The human desire for the permanence of space, and the development of technologies to support this aspiration, are among the key indicators of this tendency. However, by the 21st century, alongside the enduring pursuit of permanence, the influence of the temporary on space and daily life has become increasingly visible, marking a new rupture. Architecture and urban planning today aim not only to create permanent structures but also to design temporary spatial experiences that respond to the speed and dynamism of the contemporary era. This process of transformation directly affects the relationship between space and context, as well as the modes of experience and perception it generates for users. While permanent spaces offer experiences rooted in a sense of belonging and integration with place, temporary spatial environments allow for more liberated, experimental, and innovative interactions through their detachment from time and location. The experience fostered by this freedom, experimentation, and innovation also transforms artistic production. This evolution influences the spatial representations of art and reshapes the symbolic values associated with such spaces. The interplay between permanence and temporariness, enabled by contemporary technologies, provides new experiential possibilities and produces dynamics that are capable of evolving into one another. Conversely, the tensions emerging from this interaction generate a sense of spatial conflict across different scales of human perception. This study aims to analyze and discuss the relationship between permanence and temporariness through the reflections observed in performance spaces, examining specific examples to explore the contemporary significance of this tension.