Aktif kuşaklar üzerinde bulunan ve şiddetli depremlere maruz kalınma periyodu ve riski yüksek olan şehirlerde önceden deprem gibi bir afete hazır olunması çok önemlidir. Şehirler genellikle şehir devletlerinin var olduğu çağlarda güvenlik/savunma ve ticaret yollarının aldığı değerler göz önünde bulundurularak kurulmuşlardır. Bu tarihi şehirler hala günümüz coğrafyası içinde şehir çekirdeklerini oluşturan merkezler olmalarına rağmen geçmişlerinde savaşların getirdiği savunma yapıları ve deprem gibi doğal felaketlerden sonra yeni alanlarda yeniden kurulmuş veya ekonomik gücün azalması/artmasıyla veya ticaret/ulaşım yollarının değişimiyle ilk kuruldukları noktaların etraflarında tekrar tekrar biçimlenmişlerdir.
Günümüzde depremi ağır hasarlarla yaşayan şehirlerimiz için yeni yerleşim alanları ve gelişim alanları deprem riskine göre tekrar düşünülmesi gereken önemli bir yerleşim planlama sorunudur. 17 Ağustos ve 12 kasım 1999 depremlerinden sonra Adapazarı ve Düzce’de bu sorunlarla karşılaşılmıştır. Yer değiştirme veya kaydırma çalışmalarına yıkıcı depremlerden sonra maruz kalabilecek benzer risk altında bulunan diğer şehirlerin imar planlarının geliştirilmesi aşamasında, karar verici mercilerin doğru bilgilendirilmeleri ile şehirlerin gelişme ve imar şartlarını deprem öncesi belirlemek ve zaman içinde imar planlarıyla doğru seçilmiş yeni yerleşim bölgelerine doğru taşıyarak büyütmek, şehirlerin mevcut deprem hasar dağılımını azaltmak mümkündür. Şehirleşmeyi iyileştirme çalışmalarında, uzun süreç içinde, yerel zemin tepkilerinin modellenmesi muhtemel depreme göre analizlerinin yapılması ve sonuçların şehir plancılarının çalışmalarında kullanılması ada hatta parsel bazlı yerel etkilerin tahmin hatalarını azaltacaktır.
Şehirlerin gelişme alanlarının kontrollu/kontrolsuz vadi, yamaç ve tepelere yayılması bilinen yerel zemin risklerinin yanı sıra topoğrafik, kanal, kama, odaklanma gibi analiz yapılmadan öngörülemeyecek tehlike riskleriyle karşı karşıya kalınacak olması bu çalışmanın çözmeye çalıştığı bir problemdir. Bu çalışmada, düzensiz geometriye sahip topoğrafik yapıların doğrusal olmayan zemin davranışının zemin büyütmelerine olan etkisi incelenmiştir. Yerel zemin şartlarının etkisi, özellikle basenden/ovalardan dağlara geçiş bölgelerinde modellenerek ve parametrik anlamda incelenerek deprem yer hareketine farklı yüzey eğimi olan şekillerin etkilerinin görülmesi amaçlanmıştır. Analizde toplam gerilmeler ve birim şekil değiştirmeler esas alınmıştır.
Bu çalışmada örnek olarak alınan değişik yamaç eğimli dağ, tepe gibi yüzey modelleri kuvvetli ve zayıf deprem kuuvvetleri altında sırasıyla doğrusal olmayan zemin davranış (nonlinear) ve doğrusal zemin davranış (linear) modelleri altında üreteceği etkiler karşılıklı olarak değişen frekans içeriği ve geliş açıları açısından karşılaştırılmalı olarak irdelenmiştir. İki boyutlu doğrusal olmayan ortamın davranışıyla ilgili nümerik neticeler, sonuç ve önerilen çalışmalar yönetmeliklere konulacak parametrik değerler olarak sunulmuştur.