Nüfus artışı ve teknolojinin hızla gelişmesi birçok endüstri dalında olduğu gibi tekstil endüstrisinin de üretim kapasitesini arttırmıştır. Tekstil endüstrileri insanların yemek ihtiyacından sonra gelen giyinme ihtiyacını karşılaması nedeniyle önemli sektörlerden biridir. Günümüzde sentetik boya kullanımı ve boya üretimi oldukça fazladır. Elde edilen boyar maddeler tekstil endüstrilerinin yanında, boya endüstrisi, deri, kağıt, akrilik, kozmetik, plastik ve gıda sektörü gibi birçok alanda da kullanılmaktadır. Tekstil endüstrilerinde üretim sırasında büyük miktarlarda su tüketimi yapılmaktadır. Boyama işlemleri sırasında kullanılan boyanın önemli bir kısmı atık suya geçmektedir. Üretim prosesi sonrasında oluşan atık su içerisindeki boya maddeleri biyolojik olarak parçalanmaya dirençli, ışığa, ısıya ve oksitleyici maddelere karşı dayanıklı ve oldukça toksiktir. Boyar madde içeren atıksular doğal su yapılarına deşarj edildiğinde alıcı ortamdaki ışık geçirgenliği azaltmakta ve fotosentez reaksiyonlarını olumsuz etkilemektedir. Ayrıca tekstil atık sularının içeriğindeki boyar maddeler, ağır metaller, inorganik tuzlar, yüzey aktif maddeler, organik kirleticiler, yağ ve gresin karsinojenik ve mutajenik yapıda olması nedeniyle insan sağlığı üzerinde ciddi problemlere neden olmaktadır. Bu nedenle bu tür boyalı atık suların çevre ortamına verilmeden önce arıtılması ve boyar maddelerin atık sudan uzaklaştırılması gerekir. Boyar maddelerin atık sudan uzaklaştırılmasında adsorpsiyon, membran ayırma, koagülasyon, flokülasyon, elektrokimyasal oksidasyon, iyon değiştirme, fotokatalitik degradasyon, aerobik ve anaerobik biyolojik arıtma prosesleri gibi fiziksel, kimyasal ve biyolojik renk giderme teknolojileri kullanılmaktadır. Bu çalışmada literatürde yer alan tekstil endüstrisi atık sularının renk gideriminde kullanılan arıtma yöntemleri üzerinde durulmuştur.