Akademik Veri Yönetim Sistemi
IX. ULUSLARARASI BATI KÜLTÜRÜ VE EDEBIYATLARI ARASTIRMALARI SEMPOZYUMU, Konya, Türkiye, 15 - 17 Eylül 2025, ss.96, (Özet Bildiri)
Bu bildiri, Türker Armaner’in Büyücü adlı kısa öyküsünden hareketle, yaşlılık, yazı ve kurgu
arasındaki ilişkileri tartışmayı amaçlar. Toplumda çocukların oyun ve kurmaca üretimleri
gelişimsel olarak teşvik edilirken, yaşlı bireylerin benzer yaratıcı girişimleri sıklıkla
“büyücülük”, “tuhaflık” veya “çıkıntılık” olarak etiketlenir. Öyküde mahalleli tarafından
“büyücü” olarak anılan yaşlı kadın, bu sıfatı sahiplenerek yazı yoluyla hem geçmişini hem de
sonuna yaklaşan ömrünü yeniden kurgular. Yazma eylemi burada yalnızca anlatı üretmekle
sınırlı kalmaz; aynı zamanda kayıplarla baş etmenin, zamanı yeniden anlamlandırmanın ve
benliği dönüştürmenin bir yoluna dönüşür. Yazının ritüelleşmesi, belleğin fiziksel dünyaya
yansıması ve ölümle temasa geçme arzusu, karakterin yazıyı hem sığınak hem de yok oluş alanı
olarak deneyimlemesine yol açar. Bu bağlamda bildiri, Lars Tornstam’ın gerotransandans
kuramı ışığında, yaşlı bireyin zaman, benlik ve gerçeklik algısındaki dönüşümü inceler. Aynı
zamanda yazının yaşlılıkta nasıl hem bir direnç pratiği hem de bir kapan haline gelebileceğini
tartışır. Kurgu, belleğin yerini alan ikinci bir gerçeklik olarak ölümle yüzleşmenin araçlarından
birine dönüşmektedir.
Anahtar Kelimeler: Yaşlılık kuramı, kurmaca, büyü, bellek, ritüel