Akademik Veri Yönetim Sistemi
3. Ulusal Çocuk ve Ergen Diyabet Sempozyumu (3. UÇEDS), Ankara, Türkiye, 21 - 23 Aralık 2023, ss.56-57
Giriş-Amaç: Yeni teknolojilerinin kullanımı diyabet yönetiminde metabolik kontrolü iyileştirme ve esnek yaşam fırsatı
sunar. Sürekli glukoz izleme sistemleri (SGİS), tip 1 diyabetli (T1D) çocuklarda HbA1c’yi düşürerek hedef HbA1c’ye ulaşmak,
hedefte aralıkta geçen süreyi (HGS) artırmak ve yaşam kalitesini iyileştirmek için etkili bir şekilde kullanılmaktadır.
Bu çalışmada, kliniğimizde diyabet teknolojilerinden SGİS kullanan olguların, günlük hayatlarında
teknolojiye ulaşırken ve teknolojiyi kullanırken karşılaştıkları zorlukların araştırılması hedeflenmişir.
Yöntem: Bu çalışmaya, Kocaeli Üniversitesi Hastanesi Çocuk Endokrinolojisi ve Diyabet Kliniği’nde
son üç senedir düzenli takip edilen olgular arasında SGİS kullananlar dahil edildi. Diyabet ekibi aile
görüşmeleri sırasında saptanan sorunlar belirlenerek, SGİS kullanımı öncesi sonrası metabolik kontrol
parametreleri karşılaştırıldı. Hba1c ortalaması SGİS öncesinde %8,1 iken, sonrasında %7,8’e geriledi.
Bulgular: Toplam 535 olgu arasında SGİS’e ulaşabilme imkanı SGİS’lerden herhangi birini kullanma oranı %19
(n=103) idi. Olguların %67’si kendi imkanları ile, %33’ü devlet desteğiyle SGİS kullanmakta idi. Olguların yaş
ortalaması 9,4 (0,45-17,4) idi, okula giden olguların %8’i okulda teknoloji kullanımı ile ilgili sorun yaşıyordu (Tablo 1).
Sorunlar:
1- Ekonomik nedenlerle SGİS’e ulaşamama
2- Okul yönetiminin telefonları sabahtan akşama kadar toplaması, kan şekeri ölçüm ihtiyacı olduğunda parmaktan
ölçmeleri istenmesi
3- Bazı ailelerin sınıf ögretmenlerinden tepki almamak için ölçüm yapılan telefonları evde bırakmaları
4- Sensör uyarı alarmlarının ders esnasında sınıf ögretmenleri tarafından sesinin kısılması
5- Çocukların diyabet komplikasyonları yaşadıklarında özellikle hipoglisemide aile ile irtibata geçmeyip kendi sorunları
ile kendilerinin baş etmeye bırakılmaları
Sonuç: SGİS kullanımının metabolik kontrolde iyileşme olduğuna dair kanıtlar her geçen gün artmaktadır. Ancak Türkiye
Dünya Bankası’na göre yüksek-orta gelirli ülkeler sınıfına girse de; kendi imkanları ile SGİS alabilen diyabetlilerin sayısı
oldukça azdır. Ülkemizde son yıllarda devlet desteği ile SGİS kullananların sayısı artmış olsa da çok yetersizdir. Diyabetli
çocuklar teknolojiye ulaşmanın zorluklarını yaşarken; bir yandan da okulda teknoloji kullanımı ile ilgili sorunlarla
uğraşmaktadırlar. Okulda diyabet programının diyabet teknolojilerinin kullanımına ilişkin sorunları ortadan kaldırmaya
yönelik güncellenerek yaygın kullanımı sağlanmalıdır.