Erken çocukluk eğitimi, küçük çocukların bilişsel ve sosyal gelişimlerinin şekillendirilmesinde çok önemli bir rol oynamaktadır (Lyons & Tredwell, 2015). Erken çocukluk dönemi eğitimcilerinin teknoloji konusunda yetkin olmaları çok önemlidir çünkü bu, öğrencileri için yenilikçi ve ilgi çekici öğrenme deneyimleri yaratma becerilerini geliştirir. Öğretmenler, teknolojiyi sınıflarına dahil ederek eleştirel düşünmeyi, problem çözmeyi ve yaratıcılığı teşvik eden etkileşimli ve uygulamalı etkinlikler sağlayabilirler. Ayrıca, teknoloji konusunda yetkin olmak, erken çocukluk dönemi eğitimcilerinin ebeveynler ve meslektaşlarıyla etkili bir şekilde iletişim kurmasına ve iş birliği yapmasına olanak tanır (Blackwell vd., 2014). Bu da çocuğun genel gelişimi için güçlü bir destek sistemi oluşturulmasına yardımcı olur (Wang ve Zhu, 2014).

Teknoloji toplumda giderek yaygınlaşmakta ve küçük çocuklar erken yaşlardan itibaren teknolojiye maruz kalmaktadır. Bu nedenle, erken çocukluk dönemi eğitimcilerinin öğrencilerini kaçınılmaz olarak parçası olacakları dijital dünyaya etkin bir şekilde hazırlayabilmeleri için teknoloji konusunda yetkin olmaları büyük önem taşımaktadır (Wang ve Zhu, 2014). Mobil cihazların ve uygulamaların eğitim alanında ciddi bir zenginleştirme ve kalite arttırma potansiyeli vardır. Öğrenme yönelik uygulama geliştiricileriyle yapılan görüşmelere dayanarak, çocuklar için eğitim uygulamaları tasarlarken onların özel ihtiyaçlarını ve tercihlerini anlamak önemlidir (Yahaya & Salam, 2014).

Teknolojinin hayatımızın çeşitli yönlerine entegre olmasıyla birlikte, erken çocukluk eğitimi alanında teknolojinin kabulünü ve kullanımını araştırmak önemlidir (Novoa-Echaurren ve Canales-Tapia, 2018). Erken çocukluk öğretmen adaylarının teknoloji kabulünü etkileyen faktörleri anlayarak, sınıfta teknolojiyi etkin bir şekilde kullanmalarını (Novoa-Echaurren & Canales-Tapia, 2018) desteklemek ve küçük çocukların öğrenme deneyimlerini geliştirmek için hedefe yönelik müdahaleler ve eğitim programları geliştirebiliriz (Mumtaz, 2000).

Buna göre, bu araştırma, erken çocukluk eğitiminde mobil uygulama kullanımının okul öncesi öğretmen adaylarının teknoloji kabul ve kullanım düzeyine etkisini incelemeyi amaçlamaktadır.

Bu çalışmanın temel amacı, erken çocukluk eğitiminde mobil uygulama kullanımının okul öncesi öğretmen adaylarının teknoloji kabul ve kullanım düzeyine etkisini incelemektir. Mobil uygulama kullanımın öğretmen adaylarının teknoloji kabul ve kullanım seviyelerinde etkili olup olmadığına dair karşılaştırmalı bir analiz yapılacaktır. Çalışmaya Kocaeli Üniversitesi Eğitim Fakültesinde Okul Öncesi Öğretmenliği Bölümüne devam etmekte olan 67 2. Sınıf okul öncesi öğretmen adayı katılmıştır.

Bu araştırma nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Nicel araştırma yöntemleri, sayısal verileri anlamak ve analiz etmek için önemli bir araçtır. (Suter, 2005) Veri toplama aracı olarak Öğretmen Adaylarının Teknoloji Kabul ve Kullanımları Ölçeği kullanılmıştır. (Becit-İşçitürk vd., 2014) Çeşitli yapıları veya nitelikleri etkili bir şekilde ölçmek ve değerlendirmek için uygun ölçüm ölçeklerinin kullanılması çok önemlidir. (Worthington ve Whittaker, 2006) Ölçüm ölçekleri, araştırmacıların güvenilir ve geçerli veriler toplamasına olanak tanıyarak doğru ve anlamlı bulgular elde etmelerini sağlar. (Records vd., 2012)

Elde edilen veri SPSS paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Analiz sonucunda, veri normal dağılım göstermiştir. (p=,200) Normallik değerleri, belirli bir örneklem veya popülasyondaki verilerin dağılımını değerlendirmede önemli bir istatistiksel araç olarak hizmet eder. Verilerin normal bir dağılım izleyip izlemediğine dair içgörü sağlarlar; bu da uygun istatistiksel yöntemlerin belirlenmesi ve sonuçların doğru bir şekilde yorumlanması için çok önemlidir. (Chakrapani, 2009)

Ön-test ve son-test karşılaştırması için T-test uygulanmıştır. Bulgulara göre, erken çocukluk eğitiminde mobil uygulama kullanımının okul öncesi öğretmen adaylarının teknoloji kabul ve kullanım düzeyinde anlamlı bir fark yarattığı görülmüştür. (p=,013) Ölçek alt boyutlarından, performans beklentisi (p=,095), çaba beklentisi (p=,622), kolaylaştırıcı durumlar (p=,091), sosyal etki (p=,374), kullanıma karşı tutum (p=,080) ve davranışsal niyet (p=,332) anlamlı fark görülmezken, öz yeterlik faktöründe anlamlı bir fark ortaya çıkmıştır. (p=,000)